CAPUT. XXXVII

De Joanne Antonio Veronensi, XXXV Generali

 

 

 

 

Celebratis comitiis Veronae electoque P. Magistro Joanne Ant. Veronensi, qui solum septem mensibus praefuit, magnae sanctitatis, ac eruditionis viri comparuerunt, pauloque post una cum Reverendiss. Generali desierunt. Alvarus imprimis Montero, Lusitanus, Ulyssiponensis, Christianae pietatis officiis deditissimus, multis indiciis suae sanctitatis in obitu, et post illum praestitis. P. Nicolaus Tolentinus, Hispanus, Provinciae Castellae, et Conventus Salamanticensis alumnus, dum bellum in Peloponneso ageretur, et imaginem Christi circumferret, militumque animos accenderet, a Turcis captus, verberibus caesus, quatuor primis digitis sacris praecisis, ac deinde crudeli martyrio, amputatis brachiis, in frusta conscissus, laetus animam Deo reddidit. P. Ludovicus etiam de Montoya, vir moribus integerrimus Ulyssipone, postquam nomine sedis Apostolicae Provinciam illam ad justam disciplinam conduxisset, ac multis annis potentissimi Regis Sebastiani conscientiam direxisset, denique plura opera Theologica non minus docte, quam pie scripsisset, magno sui relicto desiderio expirabat, adhuc hodie miraculis celebris.

Alphonsus a Corduba Salamanticam veniens, primus hisce annis sublimem illam scholasticam Theologiam ex Galliis invexit, cathedramque Gregorii Ariminensis, quae nominalium dicitur, ipsius instintu institutam, illique collatam dudum rexit, tanto cum applausu universae Academiae, ut sui saeculi doctissimi nomen adipisceretur. In eadem Hispania, tum Valentiae tum Ileridae eminebat omni virtutum ac scientiarum genere P. Michaël Magniches, qui postquam in praefatis locis Theologiam ac deinde Jus Canonicum professus fuisset, Ecclesiae Usellensi in Insula Sardiniae praeficitur, ubi insulam non minus, quam cathedram magno cum Ecclesiae fructu adornavit. Non minus Galliam, ac Germaniam ornabant hoc anno praeclaris illi viri Jacobus Martinez Galliarum Regi Francisco charissimus, Joannes Beonardus Audeganus, et Joannes Hoffmeisterus, Colmariensis, praeclari suis scriptis contra Lutheri haereses evulgatis.

Hoffmeisterus enim tamquam verus Anti-Lutherus Carolo Caesari, ac Ferdinando Regi concionator assiduus, fraudes haereticorum passim detexit, praecipuarum etiam civitatum Germaniae Ecclesiastem egit, omnibus comitiis imperialibus, a Catholicis Principibus jussus adesse, ac Augustanam Confessionem oppugnare, prout doctissima illius scripta attestantur, maxima ex parte ab illo declamata, non sine evidentissimo vitae suae periculo. Hisce libet addere R. P. Peregrinum Nasellum Patavinum, qui eodem tempore, quadraginta et unum articulos Lutheri justo opere doctissime refutavit: quod etiam praestitit P. F. Petrus Aurelius Venetus libro suo, cui titulum praefixit soli Deo, exterminans omnia haereticorum idola.